Çiy doladım kasnağına gecenin.
Işıksızlığın hep
yoksul yalnızlıklara çıkması
doğurur o rüzgârı.
Giz dizilmiş çardaklar incir
kokulu, çiçek hattı gözlerine doğru.
Kokunda korku.
Kafka; mürekkebini
içtiğim mevsimsiz aşk.
Ölümün
önünde yayılan;
çıbanı yüzümün.
Devrik yürek
savunması ömrüm.
Yaşlı bir adam vurgun yemiş.
Kuşlar. Düşler.
Kapılma saatleri,
basamaklarında ateş yatan
zaman merdiveninin dik soluğuna.
Ve çekip giden bir ben,
aynı denize,
irkilen iskeleden.
2. Issızlık Sürüsü
Sıcak bir buğu düşürdüler
ceplerinden, kışın gelişini
gözlerime yıkan gölgeler, ölüme giderken.
Sonuna vardım
ufuk renginin,
gündüz rüyalarımda gördüğüm.
Gün sayıyor kör eşgalim.
Sönüyor gülüşüm,
gülün bağrında ikindi vakti.
Zaman çağlıyor, ömrümü
biçmeden.
Çölde ıssızlık sürüsü
gecelerim.
Pencerelerden akan yollarda usulca büyüyor hüzün.
İsyan dumanları.
Bir kıyı,
boğulduğum.
Suçluyum.
Talan edilmiş sokaklara yeleler taktım,
yenilgilerimi asmak için.
Korku salmış düş dudaklarına.
Üzgünüm.
3. Buyruk
Gecenin deniz kanatlarında, bir kuşun sesine dalmış
düş topluyorum,
gözlerime öpücük.
Kendine açan bir ışığı
emiyor kalbim.
Kara tren,
sisler durağında akıntısı kavuşmanın.
Ten, sahili gurbetin.
Dalga dalga köpürüyorum
aşka.
Buyruk: Tez boynu vurula!
4. Harita
Haritası parçalandı ellerimde
gecenin,
bir yitiriş değil bu,
sınırları tutamadım yerinde,
gözlerime doldu sular,
şimdi zaman oynak bir gölge.
Nasıl başlasak geri dönmemek için?
Hüzünkıran ardında
saklanan kalbimle,
artık,
okyanuslara açılmak geçmeli içimden.
Biliyorum.
Ama kavuşmalar ayrılıktır bazen.
- Kaan İnce
