dağıtadursun uykumdan çekip aldığı
huysuz sesimin damıtık hıçkırığını
çardağı yapayalnız gece
-doğum çığlığımı-
oysa
sıcağı kapışan
sığınaklar dolusu insan var
içimde
tutuklu kollarım
şu gümüşten kapısını kırarken
ölümün
en önde ben mi vardım?
çok acı bir can çekişmeydi
yüreğimin ortasında eriyen
bürüdü geceye, ölüme benliğimi
korkunun kemirdiği yeri
baktıkça utanıyorum
aldırdım çünkü bebeğimi
- Kaan İnce
