suskunluk bazen en büyük sesleniştir
coşku çırpıntılar toplamı değil
öfkeyi aklın kınında büyütmektir
belki bir rastlantı fısıldar ayrılığı
belki etimi kemiğimi talan eden sızıyla
esmer gün sağanak halinde
neyeydi bu kendini bilmez
sancılar damarlarımdaki
ve neyeydi iblislerin hıncı
bekleyişimin içine sarkan
aynı üzgün yürekler emziriyor
pıhtılaşmayan direncimizi
aynı akıntı aynı gümbürtüyle
aynı çağlayandan
gül değmemiş gözbebeklerine
kurşun yaraları düşer ömrümün.
- Kaan İnce
